De broeders stimuleerden een klimaat van eerbiedige bewaring van alles wat aan de stichter kon herinneren.
Onverwacht overlijden
In 1871 leek het einde van Eerwaarde Vader nabij. De vreugde was groot toen werd gemeld dat er eens te meer beterschap was opgetreden.
Onverwacht overleed echter de directeur en rechterhand van Scheppers en tevens de eerst ingetreden broeder, Vincentius Vanderveken. De hemel eiste een zoenoffer, zo heette het in de taal van die tijd
Begrafenis van Scheppers
Scheppers zelf zou zijn eerste volgelingen overleven tot 7 maart 1877. Hij werd begraven op het kerkhof in Walem, waar op zijn initiatief voor zijn ouders een familiegrafkelder was ingericht.
De begrafenis was een indrukwekkende, droeve plechtigheid, zoals er in Mechelen, aldus de kranten, sedert het overlijden van kardinaal Sterckx geen meer was gezien.
Om de gedachtenis van Scheppers in ere te houden namen de oud-leerlingen het initiatief tot de oprichting van een witmarmeren praalgraf.
Levenslang algemene overste
De naam van de stichter werd in de congregatie op verschillende manieren vereerd en levend gehouden. Scheppers had steeds een centrale rol gespeeld in de congregatie. Niet zonder moeite kon hij, met de steun van de directeurs van de bijhuizen, de functie van algemene overste levenslang behouden en zijn assistenten zelf kiezen. Nog tijdens zijn leven werd Scheppers in tal van omstandigheden erkend en geëerd.
Eerwaarde Vader
De door Scheppers geprefereerde aanspreektitel Eerwaarde Vader werd een traditie die bewaard bleef. Hijzelf ondertekende zijn brieven met stichter en Algemeen Overste.
Rond zijn persoon werd een aantal vieringen opgebouwd. Zo werd jaarlijks de feestdag van Sint Victor, zijn patroonheilige, gevierd. Ook de verjaardag van zijn priesterwijding gaf aanleiding tot feestelijkheden. De eretitels die Scheppers verwierf, werden door broeders en leerlingen telkens met veel luister gevierd.
Bron : SCHEPPERS, ONZE SCHOOL door An Hermans en gedrukt in 2002