Van 12/12/1935 is er een communiteit in Santiago del Estero, oorspronkelijk verbonden met de landbouwschool San José, die nu het Colegio San José geworden is met ook hoger onderwijs. Naast dat onderwijsinstituut is de communiteit ook nog verbonden met La Misericordia, een basisschool met ook kleuters, met Padre Victor, kleuterschooltje en sociaal werk in de sloppen, met San Vicente, lagere school en comedor als sociaal werk eveneens in een sloppenwijk.
Een vruchtbare ontmoeting
De overlevering verhaalt dat Mgr. Rodriguez y Olmos, rond de jaren 1930 bisschop van Santiago del Estero, onmogelijk het provinciaal bestuur kon overhalen om het godsdienstonderricht verplicht te maken in de lagere scholen van provinciaal recht. Er bestaan ook scholen van nationaal recht en totaal vrije scholen: colleges of instituten.
Bij een eerstvolgende bezoek ad limina ontmoette Mgr. Rodriguez y Olmos in de wandelgangen van het Vaticaan Br. Procureur-generaal Damaso. Br. Damaso dacht wellicht aan de rijke oom uit Amerika, om zijn financiële moeilijkheden op te lossen. Monseigneur dacht voorzeker aan de gelukkige en goedkope manier om zijn schoolproblemen op te ruimen. Beide partijen sloten toen een contract: Monseigneur zou instaan voor de nodige gebouwen en de eerste onkosten dekken. Br. Damaso zou om te beginnen drie Broeders zenden.
De eerste broeders in Argentinië
In zijn geboorteland teruggekeerd weerde de bisschop zich zo flink, dat de betrokken instanties dra een subsidie van een half miljoen pesos toekenden voor het bouwen van een college en klooster. Stante pede telegrafeerde hij dit heuglijk nieuws naar Rome. Onder impuls van Br. Generale Overste Leonard en van Br. Procureur-generaal Damaso, met de speciale zegen van Paus Pius XI, staken drie Italiaanse Broeders-missionarissen in 1931 de Atlantische Oceaan over.
Te Buenos-Aires aangekomen, vernamen de zendelingen dat zo pas één van de periodiek weerkerende revoluties geëindigd was. Dat betekende dat de vorige president geen gelegenheid had gevonden om het decreet betreffende de toekenning van de subsidies voor Santiago te ondertekenen en dat zijn opvolger schoon schip maakte met al de besluiten van de vervallen verklaarde regering...
Onze Broeders-missionarissen vonden geen huis of bed, geen tafel, vork of mes. Het duurde echter niet lang alvorens zij in een huis een school met internaat en externaat openden: een eerste leerjaar lagere school met vijf interne en zes externe leerlingen.
Universiteit
Eind 1935 openden de Broeders in Santiago del Estero een landbouwschool. En in 1960 werd er zelfs een heuse universtiteit gesticht: het Instituto Universitario, de derde KATHOLIEKE universiteit in gans Argentinië. In maart 1962 stelde Broeder Generale Overste Jaak persoonlijk de nieuwe rector aan, nl. Prof. Dr. Niessen, een priester uit Bonn, ter vervanging van de voorlopige rector Br.Hermas De Bruyn.
Uitstekend organisator en apostolisch denker, vatte de nieuwe rector dadelijk zijn voorname taak aan met een diepgaande studie van de materiële en sociale mogelijkheden. Deze studie leidde tot een concrete planning en timing voor verdere uitbreiding. De faam van Dr. Niessen in West-Duitsland, alsmede zijn talrijke vrienden in officiële en christelijke kringen bezorgden hem de noodzakelijke hulp om de jonge universiteit ook financieel vlot te houden.
De universiteit werd in 1969 overgenomen door een Burgerlijke Vereniging met evenwel inspraak van de broeders inzake benoemingen.
Belgische versterking
Het is in dit scholencomplex te Santiago del Estero dat twee Belgische Broeders zich gewoonweg onvervangbaar hebben gemaakt: Br. Octaaf Coeck en Br. Hermas De Bruyn.
Br. Octaaf vertrok per boot uit Antwerpen, op 1 september 1949 en kwam dertig dagen later te Montevideo toe. Hier verbleef hij tot 8 februari van het volgende jaar om zich te bekwamen in het Spaans. Br. Hermas reisde einde september 1946 naar Rome in de hoop aldaar te kunnen inschepen naar Montevideo. Negen maand wachtte hij te vergeefs omdat alle plaatsen regelmatig ingenomen werden door afzwaaiende Amerikaanse soldaten.
Ondertussen leerde Br. Hermas perfect Spaans lezen, spreken en schrijven, zodat het geen verloren tijd was geweest. Op 20 juni 1947 bracht een transatlantieker hem via Genua naar Montevideo en op 15 juli verwelkomden zijn Italiaanse Confraters hem te Santiago.
Naast de reeds zo zware taak van leraar stond de actieve deelname van de Broeders aan het apostolaat in meerdere naschoolse werken. Hiermede beoogden zij vooral de opleiding van jonge kerels in de katholieke actie. In 1963 hadden ze reeds een dertigtal dokters, ingenieurs en advocaten gevormd tot degelijk onderlegde en geloofssterke lekenapostelen.