Op 10 juli 2011 vertrokken we naar Burundi. Na een voorspoedige reis hebben we overnacht in onze school in Bujumbura. We vervolgden onze tocht naar Mutwenzi, daar is het MPI waar onze Broeders de zorg hebben over 80 gehandicapte kinderen. Onmiddellijk werd gestart met het vrijmaken van de container waarin al ons materiaal en gereedschap was verscheept. Na ruim 2 maanden, van Antwerpen over zee naar Dar es Salaam en dan nog eens 2500 km over land, waren we uiteraard benieuwd te zien hoe ons materiaal er zou uitzien. Met grote zorg hadden we voor nagenoeg 40.000 euro aan materiaal verzonden voor de geplande renovatiewerken. Onder toezicht van de douane werden de zegels verwijderd en kon de controle starten. Alles was nog in goede staat, zelfs de paar bakken Duvel die stiekem waren meegenomen.
Toen de volledige ploeg ter plaatse kwam, werd het: werkschema bovengehaald en binnen de kortste tijd was iedereen aan de slag. De sanitaire ploeg trok naar de sanitaire ruimtes en begon met het afbreken van de oude boilers. Er werden 4 nieuwe boilers geïnstalleerd. Leidingen voor warm water en nieuwe sproeikoppen werden geplaatst. Een frisse verflaag zorgde voor de finishing touch. Uiteraard werd hier met bekwame spoed gewerkt, want zo konden we zelf vanaf de 3de dag een verkwikkende douche nemen na een lange werkdag. Vervolgens werden rioleringen aangepast en een deel van de toiletten werd uitgebroken. Deze werden vervangen door sanitaire toestellen die beter geschikt zijn voor kinderen met een handicap. Daarna werd het volledige sanitaire blok in een frisse witte kleur gestoken.
Intussen was de ploeg verantwoordelijk voor de elektrische installaties ook aan de slag gegaan. In overleg met het team sanitair werden eerst kabels getrokken naar de doucheruimtes om de boilers te voeden. Daarna kwam het grote werk. De schakelkast met verbrande zekeringen, relais en interruptoren werd van de muur gehaald en een nagelnieuwe distributiekast werd gekoppeld aan de hoogspanning. Vanuit de nieuwe kast konden nu aparte kringen worden voorzien voor verlichting, boilers, keuken en maalderij. Volledige rollen kabel werden uitgerold naar alle uithoeken van het domein. De nieuwe buitenverlichting zorgde 's avonds voortaan voor een comfortabel gevoel en een leuke sfeer tegen de achtergrond van de donkere, ons omringende bergen.
Toen onze kok de eerste dag kennis nam van zijn nieuwe werkomgeving werd hij lijkbleek. Een donkere, slordige en bijna onverlichte ruimte met centraal een houtkachel zou zijn terrein worden om zijn versie van "Komen eten" te realiseren. Na de kennismaking vroeg hij bleekjes of we daar ook iets konden aan doen. Uiteraard stortte het team zich op de renovatie van de keuken. Er werden nieuwe rekken gemaakt. Een elektrisch kookfornuis werd geïnstalleerd en de noodzakelijke verlichting werd aangebracht. Later werd het dak eraf genomen en de lekke dakplaten vervangen door nagelnieuwe exemplaren van bij ons. Onze kok zelf schuurde alle potten en pannen totdat de staalkleur weer zichtbaar werd en stortte zich daarna op de muren om uiteindelijk met een laag verf de keuken een nieuw uitzicht te geven. Zichtbaar tevreden mochten we ervaren dat onze kok er weer zin in had en de maaltijden creatiever en lekkerder werden.
Ook het team voor de renovatie van de daken stond niet stil. De ontmanteling van de andere dakbedekking verliep vlot maar wat toen zichtbaar werd, baarde ons zorgen. Spanten en gordingen moesten vernieuwd worden en er was niet meteen geschikt hout voorhanden. Zo werden de balken die we verscheept hadden om stellingen mee te bouwen meteen aangeslagen en verzaagd tot nieuwe gordingen. Op enkele technische probleempjes na verliep het herdekken van de daken vlekkeloos. Maar liefst 450 m2 daken werden op 10 dagen tijd vernieuwd.
Het helse werktempo zorgde er voor dat alle geplande werken binnen het voorziene tijdsschema konden gerealiseerd worden. Meer zelfs, de laatste dag konden we besteden aan een uitgebreide kennismaking met het land zelf. Na deze boeiende dag namen we met een gevoel van tevredenheid afscheid van ons project en reden we terug naar Bujumbura. De Broeders wuifden ons uit en vroegen zich af wanneer het Scheppersteam terug zou komen. Na enkele uren wachten op de luchthaven vatten we de terugreis aan in de stellige overtuiging dat we hier zeker nog terug komen. En dit mag zelfs vrij spoedig.